Varpútbreiðsla skúms í Ingólfshöfða, Salthöfða og á Skeiðarársandi sumarið 2019

Nú er kominn út önnur skýrsla á skömmum tíma um skúm út hjá Náttúrustofunni en þessi skýrsla segir frá varpútbreiðslu skúms í Ingólfshöfða, Salthöfða og á Skeiðarársandi sumarið 2019. Í kjölfar kortlagningar á varpútbreiðslu skúms á Breiðamerkursandi sumarið 2018 sem unnin var við stofuna í samstarfi við Fuglaathugunarstöð Suðausturlands og sýndi fram á mikla fækkun var ákveðið að skoða önnur skúmsvörp á nálægum svæðum. Kortlagningin sumarið 2019 sýndi fram á að fjöldabreyting á varppörum er breytileg á milli svæða, talsverð fækkun hefur átt sér stað á Skeiðarársandi en hins vegar fjölgun í Ingólfshöfða. Nánari upplýsingar má lesa í skýrslunni hérna.

 

Varpárangur skúms á Breiðamerkursandi og í Öræfum sumarið 2019

Út er komin skýrsla á vegum Náttúrustofu Suðausturlands sem greinir frá mælingum á varpárangri skúms á Breiðamerkursandi og í Öræfum sumarið 2019. Skúmi hefur verið að fækka á Íslandi og taldar líkur á að slæmur varpárangur eigi að hluta til þátt í því. Metinn var varpárangur 30 hreiðra á Breiðamerkursandi og í Öræfum og af þeim hreiðrum klöktust egg úr 24 og ungar lifðu í alla vega 18 daga úr 14 hreiðrum. Þetta gaf að í heild voru 49% líkur á að skúmur næði að klekja eggi og unginn lifði að minnsta kosti í 18 daga. Samanborið við rannsóknir á klakárangri í Noregi og Skotlandi er árangurinn á Breiðamerkursandi og í Öræfum nokkuð verri en þegar lifun unga er borin við tölur frá Noregi eru lífslíkur svipaðar. En í ljósi þess að aðstæður til varps eru breytilegar á milli ára og þekkt sé að sjófuglar geti sleppt úr árum í varpi er nauðsynlegt að fylgjast með varpárangri í fleiri ár til að fá betri upplýsingar. Náttúrustofan hyggur á áframhaldandi athuganir á varpárangri skúms og verður fróðlegt að sjá niðurstöður þeirra vinnu í framtíðinni.

Hér má sjá skýrsluna.

Fyrir áhugasama má benda á eldri skýrslu sem segir frá kortlagningu skúmshreiðra á Breiðamerkursandi 2018.

 

Landsjöklaskrá

Í nýjasta hefti Jökuls (nr 70), ársriti Jöklarannsóknafélags Íslands, er grein eftir Hrafnhildi Hannesdóttur, Odd Sigurðsson, Ragnar H. Þrastarson, Snævarr Guðmundsson, Joaquín M.C. Belart, Finn Pálsson, Eyjólf Magnússon, Skúla Víkingsson og Tómas Jóhannesson þar sem kynnt er skráning íslenskra jökla.  Í skránni eru tekin saman gögn um útbreiðslu jökla frá nokkrum rannsóknahópum og nemendaverkefnum. Þar á meðal eru gögn sem hefur verið aflað á Náttúrustofu Suðausturlands. Gagnasöfn af þessu tagi til þess að stilla af líkön um stærðir jökla og þar af leiðandi loftslagsbreytingar.

Í ágripi segir: Gögnum um útbreiðslu íslenskra jökla hefur verið safnað saman frá nokkrum mismunandi rannsóknarhópum og stofnunum, þau samræmd og yfirfarin og send til alþjóðlegs gagnasafn fyrir slík gögn (GLIMS, sjá nsidc.org/glims). Jöklar á Íslandi náðu ekki hámarksútbreiðslu á sama tíma en flestir þeirra tóku að hörfa frá ystu jökulgörðum um 1890. Heildarflatarmál jökla árið 2019 var um 10.400 km2 og hafa jöklarnir minnkað um meira en 2200 km2 frá lokum 19. aldar, sem samsvarar 18% flatarmálsins um 1890. Jöklarnir hafa tapað um 750 km2 frá aldamótunum 2000. Stærri jöklarnir hafa tapað 10–30% af flatarmáli sínu en miðlungsstóru jöklarnir (> 3–40 km2 árið 2000) hafa tapað allt að 80% flatarmálsins. Á fyrstu tveimur árautugum 21. aldar hafa jöklarnir minnkað um u.þ.b. 40 km2 á ári. Á þessu tímabili hafa margir litlir jöklar horfið með öllu. Gagnasöfn um útbreiðslu jökla eru mikilvæg fyrir rannsóknir á loftslagsbreytingum, til þess að stilla af jöklalíkön, til rannsókna á framhlaupum og á eðli jökla. Þó að framhlap, eldgos undir jökli og jökulhlaup hafi áhrif á stöðu einstakra jökulsporða hafa jöklabreytingar á Íslandi verið fremur samstíga og fylgt að mestu leyti veðurfarsbreytingum frá lokum 19. aldar.

Rör fyrir mælingar

Nýsköpunarverkefni á vegum Náttúrustofu Suðausturlands fékk 8.5 milljóna styrk

Fyrir nokkru úthlutaði Loftslagssjóður styrkjum í verkefni ársins 2021 en hlutverk sjóðsins er að styðja við verkefni sem lúta nýsköpun á sviði loftslagsmála og kynningu og fræðslu um áhrif loftslagsbreytinga. Þetta er í annað sinn sem úthlutað er úr sjóðnum, en hann heyrir undir umhverfis- og auðlindaráðherra.

Nýtt verkefni

Eitt þeirra nýsköpunarverkefna sem fékk styrk var verkefnið „Kolefnisforði og CO2 flæði úr jarðvegi – samstarfsverkefni um vöktun á völdum landgerðum“. Umsækjandi verkefnisins er Náttúrustofa Suðausturlands og meðumsækjandi er Landgræðslan. Aðrir samstarfsaðilar verkefnisins eru: Ólafur S. Andrésson sem hefur undanfarin misseri hannað og þróað smíði á smátæki sem mælir losun CO2 úr jarðvegi, sveitarfélagið Skaftárhreppur, Mor-nefndin -samstarfsnefnd Skaftárhrepps, Landgræðslunnar og Skógræktarinnar og Sveitarfélagið Hornafjörður.

Verkefnastjóri

Verkefnið er unnið til eins árs og verkefnisstjóri er Rannveig Ólafsdóttir, sérfræðingur hjá Náttúrustofu Suðausturlands, búsett og starfandi í Skaftárhreppi. Markmið verkefnisins er að mæla kolefnisforða á fjórum stöðum, ásamt CO2 flæði úr þurrlendisjarðvegi í Skaftárhreppi og þannig er hægt að áætla heildarlosun eða bindingu úr völdum vistgerðum með nokkuð góðri vissu.

Hugmyndin

Hugmyndin að verkefninu kviknaði eftir að íslensk stjórnvöld gáfu út aðgerðaáætlun sína í loftslagsmálum. Þar eru sett markmið um að minnsta kosti 40% samdrátt á losun gróðurhúsalofttegunda fyrir árið 2030, og kolefnishlutleysi árið 2040. Jafnframt er stefnt á gríðarlega aukna bindingu kolefnis vegna landnotkunar eða um +515% aukningu frá 2005 til 2030. Landnotkun (e.Land Use, Land Use Change and Forestry, skammstafað LULUCF) er einn stærsti losunarþáttur gróðurhúsalofttegunda sem standa þarf skil á gagnvart Parísarsamningnum en rekja má um fjórðung allrar losunar á heimsvísu til landnotkunar. Þessi þáttur er jafnvel enn mikilvægari á Íslandi, þar sem um 65% losun gróðurhúsalofttegunda á landsvísu er rakin til landnotkunar og um 86% losunar fyrir Suðurland. Losunarbókhald vegna landnotkunar og skógræktar er skemmra á veg komið en fyrir aðrar uppsprettur eins og til dæmis losun frá jarðefnaeldsneyti og iðnaðarferlum enda er um flókna vistfræðilega ferla að ræða og mikinn breytileika eftir aðstæðum.

Því þarf að gera stórauknar kröfur um mælingar á losun CO2 frá jarðvegi til að hafa árreiðanlegar upplýsingar í aðgerðum gegn loftslagsbreytingum. Fjölga þarf mælingum og í fjölbreyttari landgerðum en gert hefur verið hingað til.

Búnaðurinn sem verður notaður

Náttúrustofa Suðausturlands hefur fjárfest í alþjóðlega vottuðum dýrum mælibúnaði frá PP systems sem mælir bæði bindingu og losun CO2 úr jarðvegi. Hefur slíkur búnaður verið prófaður og notaður með góðum árangri hjá Landgræðslunni. Samhliða mælingum á CO2 úr jarðvegi verður notast við nýjan íslenskan tækjabúnað sem hefur verið þróaður með styrk frá Loftslagssjóði á síðasta ári. Íslenski ódýrari búnaðurinn er talinn tilbúinn til almennrar notkunar en hefur ekki verið prófaður við skipulagðar mælingar eða staðlaður með annarskonar mælingum. Hér gefst því kostur á að prófa fýsileika þessa nýja búnaðar og fá samanburð við mælingar gerðar með viðurkenndum búnaði.

Markmið

Markmiðið er að gögn og niðurstöður sem safnast með verkefninu nýtist m.a. sveitarfélaginu Skaftárhreppi til að ná árangri í loftslagsmálum í gegnum skipulagsgerð. Skaftárhreppur er annað landstærsta sveitarfélag landsins og um þessar mundir er verið að vinna í nýju aðalskipulagi sem tekur mið af heimsmarkmiðum Sameinuðu þjóðanna um sjálfbæra þróun og eru þar aðgerðir í loftslagsmálum sérstaklega dregnar fram. Að draga úr kolefnislosun og auka kolefnisbindingu hjá sveitarfélagi sem byggir að stórum hluta afkomu sína á hefðbundnum landbúnaði er mikil áskorun. Með niðurstöðum sem fást úr verkefninu verða til gögn um kolefnisbúskap landflokka og þannig hægt að kortleggja hvar jarðvegur er að tapa kolefni og hvar það bindst. Með þær niðurstöður er hægt að hefja samræður um hvar best væri að auka útbreiðslu náttúruskóga, endurheimta votlendi, hefja skógrækt, friða fyrir beit o.s.frv. Niðurstöður fyrir hvern undirflokk sem mældur er mun einnig nýtast öðrum sveitarfélögum á landsvísu eða landeigendum með sambærilegar vistgerðir til að meta kolefnisbúskap sinna landgerða og gera áætlanir fyrir breytta landnotkun með það að markmiði að draga úr losun eða auka bindingu.

Ný þekking og bætt loftslagsbókhald

Síðast en ekki síst skapast þekking og störf í heimabyggð og reynsla fæst í samstarfi ólíkra aðila um vöktunarmælingar á kolefnisforða lands og breytingum þar á, sem myndi nýtast til að setja upp og þróa sambærilegt samstarf á landsvísu. Verður verkefnið liður í mikilvægu framlagi til að afla betri þekkingar á losun CO2 frá mismunandi landgerðum á Íslandi sem bætir loftslagsbókhald Íslands.

Allir aðstandendur og starfsmenn Náttúrustofu Suðausturlands eru ánægðir og þakklátir fyrir styrkinn sem fékkst í þetta verkefni.

Rannveig Ólafsdóttir og Kristín Hermannsdóttir

Samstarfsaðilar setja niður mælireiti

Á myndinni eru talið frá vinstri; Elín Erla Káradóttir sumarstarfsmaður hjá Náttúrustofu Suðausturlands, Rannveig Ólafsdóttir Náttúrustofu Suðausturlands, og Jóhann Þórsson frá Landgræðslunni. Verið er að setja niður mælirör í jarðveginn 21. apríl 2021.

Rör fyrir mælingar

Rörin eru sett niður í mismunandi landgerðum í Skaftárhreppi. Þannig er hægt að mæla losun og bindingu á hverjum stað.

Þurrlendi í Landbroti

Frá Landbroti í Skaftárhreppi (Mynd Náttúrustofa Suðausturlands 21. April 2021)

Kvískerjajöklar í Öræfajökli

Í nýjasta hefti Jökuls (nr 70), ársriti Jöklarannsóknafélags Íslands, birtist ritrýnd grein eftir Snævarr Guðmundsson á Náttúrustofu Suðausturlands og Helga Björnsson jöklafræðing á Jarðvísindastofnun Háskóla Íslands, um hina lítt þekktu jökultungur ofan við Kvísker í Öræfum. Í greininni eru raktar breytingar frá 18. öld á jökultungunum, sem eru auðkenndir sem Nyrðri- og Syðri Kvískerjajöklar. Flestir stórir jöklar eru taldir hafa verið í hámarksútbreiðslu í lok 19. aldar, eftir kalt tímabil sem nefnt er litla ísöldin. Jöklarnir í austanverðum Öræfajökli höfðu fyrr náð hámarksútbreiðslu og líklegast að Kvískerjajöklar sinni hámarksstærð um eða upp úr miðri 18. öld. Þessi tíðindi benda til að breytingar á jöklum séu margvíslegri en svo að fullyrt skuli að allir jöklar hafi verið í hámarksútbreiðslu á sama tíma, nálægt 1890. Mælingar sem eru kynntar sýna að rýrnun jöklanna hefur verið mjög hröð eftir 1995. Hér er hægt að sjá stuttan útdrátt greinarinnar.

Ársskýrsla Náttúrustofu Suðausturlands 2020 og upptökur frá ársfundi

Ársskýrsla Náttúrustofu Suðausturlands fyrir árið 2020 er komin á netið.  Hægt er að nálgast skýrsluna hér.

Ársfundur stofunnar var haldinn með rafrænum hætti að kvöldi 21. apríl og voru erindi sem þar voru flutt tekin upp.

Hér er hægt að sjá erindin þrjú sem voru flutt að loknum venjubundnum fundi og einnig upptöku af ársfundinum.

Pálína Pálsdóttir sagði frá verkefninu  Grógos – geta gróðurs til að þola ágang gosefna

Rannveig Ólafsdóttir kynni verkefnið – Kolefnisforði og CO2 flæði úr jarðvegi

og Lilja Jóhannesdóttir sagði frá verkefninu – Náttúruvernd og byggðaþróun.

Rögnvaldur Ólafsson flutti skýrslu stjórnar og Kristín Hermannsdóttir fór yfir reikninga, verkefni stofunnar og starfsáætlun ársins 2021.

 

Fiðrildavöktun 2020

Náttúrustofan rekur fjórar fiðrildagildur, ein er staðsett á Mýrum í Álftaveri, önnur í Mörtungu á Síðu en tvær eru í Einarslundi við Hornafjörð. Gildrurnar eru settar upp um miðjan apríl og teknar niður í byrjun nóvember ár hvert en tæmdar vikulega. Nú er greiningum lokið á afla síðasta árs (2020). Helstu niðurstöður ársins má sjá hér að neðan en nánari upplýsingar um verkefnið, tegundalista og fleira má sjá á vef Náttúrufræðistofnunar Íslands.

Rekstur gildrunnar á Mýrum gekk þokkalega, en þar var rafmagnsvandi um tíma, einkum undir lokin. Var þetta annað sumarið sem gildran var í gangi og komu í hana 288 fiðrildi af 20 tegundum, en árið áður komu 18 tegundir í gildruna. Mest barst í gildruna af haustfeta (Operophtera brumata) eða 72, en næst í röðinni var brandygla (Euxoa ochrogaster) með 46 eintök og í þriðja sæti var túnfeti (Xanthorhoe decoloraria) með 32 eintök. Þessar þrjár tegundir stóðu því undir um 52%  aflans. Þessar tegundir lifa ekki samtímis, en túnfetinn kom í gildruna í júní og fram í júli, þá tók brandyglan við í ágúst og fram í september og í október var haustfetinn á ferðinni.

Gildran í Mörtungu var aðeins til vandræða í fjórar vikur, en gekk vel að öðru leiti og var þetta sjötta árið sem gildran er starfrækt. Fjöldi fiðrilda var langt yfir meðallagi en heildarfjöldi fiðrilda var 13.544 af 23 tegundum. Munaði þar mest um grasvefara (Eana osseana) sem var í allt 12.741 eintök og um 11 þúsund þeirra komu í einni tæmingu þann 20. ágúst og var grasvefari því 94% af því sem kom í gildruna. Sú tegund sem kom næstmest í gildruna var jarðygla (Diarsia mendica) líkt og flest síðustu ár. Tegundafjöldinn var sá sami og árið áður, en hefur mest verið 36 árið 2015. Ein ný tegund barst í gildruna í sumar, mosabugða (Bryotropha similis).

Grasvefari (Eana osseana) – en rúmlega 11 þúsund eintök af honum voru í gildrunni í Mörtungu þann 20. ágúst 2020.

Gildrurnar í Einarslundi við Hornafjörð gengu vel í sumar. Fjöldi fiðrilda var svipaður og síðustu ár. Í gildru 1 sem komu 1138 fiðrildi af 24 tegundum og í gildru 2 komu 1828 eintök af 26 tegundum. Mest barst í báðar gildrurnar af barrvefara (Zeiraphera griseana) og í gildru 1 kom næstmest af jarðyglu og í gildru 2 kom næstmest af grasvefara. Nýjar tegundir í Einarslundi árið 2020 voru slútvefari (Epinotia caprana) og skógafeti (Erannis defoliaria).

Skógafeti (Erannis defoliaria), ný tegund í Einarslundi. Ljósmynd Erling Ólafsson.
Barrvefari (Zeiraphera griseana), sem er algengasta tegundin í Einarslundi. Ljósmynd Erling Ólafsson.

Dr. Lilja Jóhannesdóttir sérfræðingur hjá Náttúrustofu Suðausturlands flytur erindi sitt um Skarðsfjörð á vinnustofum um mögulega friðlýsingu.

Náttúruvernd og efling byggða: Skarðsfjörður og Núpsstaðarskógar.

Náttúrustofa Suðausturlands lauk nú í desember við verkefni sem unnið hefur verið að frá haustinu 2019. Verkefnið snerist um framtíð Skarðsfjarðar og Núpsstaðarskóga. Það var unnið að frumkvæði umhverfis- og auðlindaráðuneytisins og er hluti af stefnu ríkisstjórnarinnar um sérstakt átak í friðlýsingum en verkefnið er einnig hluti aðgerða byggðaáætlunar (hluti C-9). Óskað var eftir greiningu á tækifærum og mögulegum ávinningi í héraði af þjónustu sem byggist á nýtingu og umsjón friðlýstra svæða, svo sem í náttúrutengdri ferðaþjónustu.

Vorið 2019 gerðu Samtök sunnlenskra sveitarfélaga (SASS) og umhverfis- og auðlindaráðuneytið verksamning um verkefnið og auglýsti SASS eftir þátttakendum og sóttist Náttúrustofan eftir þátttöku og fékk. Síðari hluta sama árs var gerður samningur milli SASS og Náttúrustofu Suðausturlands þar sem úthlutað var styrk til að vinna verkefni um tvö svæði, Skarðsfjörð og Núpsstaðarskóga. Verkefnastjóri beggja verkefna var forstöðumaður Náttúrustofu Suðausturlands en verkið var unnið af sérfræðingum stofunnar á Höfn og á Kirkjubæjarklaustri.

Verkefninu var skipt niður í þrjá hluta; í fyrsta hluta verkefnisins var greint frá þeim náttúruverndarsvæðum tekin voru fyrir, annars vegar Skarðsfjörður sem liggur austan Hafnar í Hornafirði og hins vegar Núpsstaðarskógar í Skaftárhreppi. Í öðrum verkhluta var sjónum beint að því hvaða hagrænu áhrif friðlýst svæði hafa á nærsvæði og birtar mismunandi sviðsmyndir af hvoru svæði, til að leggja mat á möguleg hagræn áhrif ef svæðin eru friðlýst eða verndun þeirra aukin og út frá mismunandi þróun í fjölda ferðamanna. Í þriðja verkhluta voru haldnar vinnustofur þar sem ógnir og tækifærir hvors svæðis fyrir sig voru greindar. Vinnustofurnar voru opnar öllum áhugasömum og í kjölfarið unnin skýrsla út frá því sem fram kom.

Eitt af því sem er áberandi í lok verkefnis er hvernig stofnanir í heimabyggð, eins og til dæmis náttúrustofur, geta þjónað sem hlutlaus tengiliður á milli hagaðila og stjórnsýslunnar. Með slíkum verkefnum færist þátttaka og ábyrgð meira heim í hérað sem við teljum jákvætt. Einnig má velta vöngum um hvort að mögulega séu íbúar svæðisins séu líklegri til að bera traust til stofnunar sem það þekkir betur til heldur en stofunun sem er þeim fjær. Skýrslum úr verkhlutunum þremur var öllum skilað til SASS við lok verkhluta og eru nú aðgengilegar á vef Náttúrustofu Suðausturlands undir útgefið efni.

Múlagljúfur

Vöktun náttúruverndarsvæða

Náttúrustofa Suðausturlands tekur þátt í stóru samstarfsverkefni Náttúrufræðistofnunar Íslands (NÍ), náttúrustofa á landinu, Umhverfisstofnunar og þjóðgarða um vöktun náttúrufars á ákveðnum ferðamannastöðum. Verkefnið er unnið af frumkvæði umhverfis- og auðlindaráðuneytisins en NÍ heldur utanum verkefnið og er ábyrgðaraðili þess. Markmiðið er að vakta friðlýst svæði og aðra viðkvæma staði sem eru fjölsóttir og undir miklu álagi vegna ágangs ferðamanna og er áhersla á að skoða áhrif mannsins á vistgerðir og plöntur, jarðminjar, fugla og spendýr.

Áhrif fólks á náttúru eru þekkt víða og birtast með ýmsum hætti. Algeng neikvæð áhrif vegna umferðar ferðamanna eru m.a. gróðurskemmdir, gróður- og jarðvegseyðing, skemmdir á jarðminjum, mengun, skerðing búsvæða og truflun á dýralífi með margvíslegum afleiðingum fyrir viðkomandi tegundir. Hve mikil áhrifin verða fer eftir fjölda gesta, en einnig hegðun þeirra og dreifingu í tíma og rúmi, ásamt þeim innviðum og stýringu sem er til staðar á svæðunum. Ein helsta áskorun verkefnisins núna er að greina þá þætti sem mæla áhrifin af álagi ferðamanna sem best.

Á Suðausturlandi eru fjöldi vinsælla ferðamannastaða og eru sumir þeirra friðlýst náttúruvætti, aðrir innan þjóðgarðs og enn aðrir á einkalandi. Einnig eru staðir á svæðinu sem eru líklegir til að verða vinsælir áfangastaðir ferðamanna. Slíkir staðir eru enn óspilltir og því er mikilvægt að fylgjast með áhrifum ferðamanna á náttúrufar þeirra staða frá upphafi.

Undirbúningur, gagnaöflun og þróun aðferða hófst árið 2019, en sjálf vöktunin vorið 2020. Unnið var eftir samræmdum aðferðum um allt land, allt eftir viðfangsefni vöktunar á hverjum stað. En notast er m.a. við endurtekna ljósmyndun, flugmyndatökur, lengdarmælingar og gert var mat á gróðurþekju og jarðvegi auk bergmyndana, GPS hnitun, talningar og fleira.

Náttúrustofan sinnti vöktun á nokkrum svæðum á Suðausturlandi sumarið 2020. Staðir sem voru vaktaðir eru á Breiðamerkursandi, við Múlagljúfur og í Eldhrauni. Einnig var gert ástandsmat við Fjaðrárgljúfur og Dverghamra. Á Breiðamerkursandi hefur umferð ferðamanna og ferðaþjónustunnar aukist síðustu ár og vegir og slóðar vaðist út á köflum. Áhyggjuefni er hvaða áhrif þetta hefur á dýr sem eiga búsvæði á sandinum. Skúmar, kríur og helsingjar voru vaktaðir nærri Jökulsárlóni og selir voru taldir við látur á Breiðamerkursandi. Einnig voru stígar á og við jökulöldur nærri Jökulsá á Breiðmerkursandi skoðaðir og myndaðir. Við Múlagljúfur voru stígar og fuglar skoðaðir, en í Eldhrauni hentistígar og traðk.

Verkefninu verður fram haldið næstu árin og munu einhverjir staðir bætast við og vöktun þeirra staða sem voru heimsóttir í sumar endurskoðuð. Næstu skref í verkefninu er að leggja mat á árangur af vinnu sumarsins með öðrum stofnunum, vinna úr niðurstöðum og í framhaldinu skerpa á einstökum aðferðum og verkefnum fyrir vöktun næsta árs og ára. Þegar vöktunin hefur staðið í nokkur ár, verður væntanlega hægt að sjá áhrifin til lengri tíma og bregðast við því sem þarf að bæta. Verkefninu fylgja mikið samskipti milli stofnana sem er jákvætt því þannig miðlast þekking á milli rannsóknaraðila og styrkir samstarf til framtíðar.    

Hér má sjá nokkrar myndir frá verkefnum sumarsins 2020.

Skúmapar á Breiðamerkursandi, en þar voru hreiður á ákveðnu svæði kortlögð. Í allt fundust 33 hreiður og af þeim misfórust 8 vörp árið 2020. Þörf er á að vakta skúmsvarpið við Jökulsárlón næstu árin, til að fylgjast með þróuninni.
Slóðar og traðk við eitt af útskotum í Eldhrauni. Þar er mikið álag á þunnt gróðurlag og einnig myndast „hentistígar“ (þegar fólk styttir sér leið) víða út frá fyrri slóðum við tiltölulega litla gangandi umferð.
Göngustígur að Hangandifossi í Múlagljúfri. Stígurinn var dæmigerður kindaslóði og ekki breiður en hefur með aukinni umferð vaðist út á köflum. Margir kjósa að ganga frekar á mjúkum mosa og gróðri meðfram stígnum, en á grófu grjóti og möl, sé þess kostur.
Skipulagður stígur við Fjaðrárgljúfur. Hann er lagður mottum að miklum hluta, en hentistígar liggja sums staðar utan hans út á brúnir gljúfursins.

Slóðar á nýju landi upp við Breiðamerkurjökul, vestanmegin. Landið breytist mikið ár frá ári og því ber að vakta vegi og slóða á þessu svæði.  
Slóðar, traðk og ferðamenn á jökulöldu við Jökulsárlón. Svæðið ber umtalsverð merki um þann fjölda ferðamanna sem sækja staðinn heim.
Myndir teknar við Dverghamra, báðar teknar á sama stað, sú efri í júní og sú neðri í september 2020. Í millitíðinni voru stígar lagfærðir á svæðinu.
Myndir teknar við Dverghamra, báðar teknar á sama stað, sú efri í júní og sú neðri í september 2020. Í millitíðinni voru stígar lagfærðir á svæðinu.